Флэшмоб «21»: што рабілі і як выглядалі беларускія медыйшчыкі ў свае 21 год
12 лютага 2024
Што аб’ядноўвае людзей, якія фарбавалі валасы маціным бальзамам, працавалі на «Пінскдрэве» і ездзілі аўтаспынам у 21? Пазней яны сталі паспяховымі журналістамі і медыяэкспертамі. Беларускія медыйшчыкі не абмінулі ўвагай флэшмоб «21». БАЖ сабраў фота, каб вы панастальгіравалі разам з імі.
Валер Руселік, праект daroha
«Аказваецца, я ў свой дзень нараджэння прапусціў гэткі сентыментальны флэшмоб».
Ну што ж. У мяне практычна ўсе ранейшыя фоткі засталіся ў Горадні. ну вось тут — гэта я недзе ў тым узросце, год 2003-ці. Браў у мамы тонік колеру баклажан і фарбаваў валасы. Насіў восем фенек на руках, цяльняшку і клёшы з сотняй грапак.
Карацей, 42 — гэта мне ўчора было. а сёння — мне 21, роўна ўдвая менш».
Тарас Тарналіцкі, кінакрытык
«Малады і нежанаты. У 2010‑м, быў 21 год».
Павел Свярдлоў, галоўны рэдактар «Еўрарадыё»
«Калі было мне 21, я толькі і рабіў, што граў на гітары ды спяваў) ».
Аляксей Шота, галоўны рэдактар Hrodna.life
«Не так і шмат, аказваецца, у мяне фота, на якіх мне 21. Выглядае на тое, што ў той час я насіў мадняцкі капялюш і дурацкую бародку, ездзіў спынам, уручаў сертыфікаты, ціскаў дзевак і быў худзенькі-прыгожанькі. З усяго гэтага хіба толькі ўручэнне сертыфікатаў у маім жыцці засталося ))))».
Віталь Цыганкоў, журналіст
«21. У маладосьці выглядаў старэйшым, зараз выглядаю маладзейшым)»
Аляксей Дзікавіцкі, намеснік дырэктара «Белсат»
«1994/21. На бабінніку «Ростов» — метал, у куце — футляр з басухай, я — працую на «Пінскдрэве»».
Саша Раманава, медыяменеджарка і дырэктарка KYKY
«21 год. Парыж і яго папяровая карта як сымбаль эпохі да гугл мэпс».
Аляксандр Чарнуха, пісьменнік
«У 21 год я быў дужа модны».
Некоторыя шкадавалі, што не маюць фота сябе ў 21 — маўляў, плёнка тады была вельмі дарагая. А хтосьці парэфлексаваў не пра свой лёс, а лёс краіны.
«Сучаснай Беларусі 21 споўніўся ў 2012. Нядрэнны быў год, як на цяперашнія норавы. Толькі-толькі перажыла тэракт у метро, актыўна вызваляла пасаджаных у 2010 палітвязняў, не без поспехаў спрабавала гуляць ў рамонкі з Захадам і Крамлём.
І мы ўсе такія былі яшчэ, натхнёныя і дзёрзкія. Думалі, што засталося няшмат. Альбо, прынамсі, не вельмі баяліся за сваю будучыню. І будучыню Беларусі таксама», — напісаў Алесь Пілецкі.
Чытайце яшчэ:
«Дочкі-маткі». Пра сэкс, адукацыю, прыгажосць і працу — дзве журналісткі з Гродна стварылі падкаст, каб расказваць пра канфлікт пакаленняў
Вольга Лойка расказала, як здымалася для прапагандысцкага фільма пра Tut.by
«Стан журналіста залежыць ад стану яго рэдакцыі». Барыс Гарэцкі — пра праблемы медыяў у эміграцыі
@bajmedia
Барыс Гарэцкі: «Усё менш інфармацыі пра журналістаў за кратамі»
29.02.2024
Парадоксы гісторыі ў прэсе: ананімнасць і кадравы голад
27.08.2024
Свядомы «ігнор» ці збег абставінаў? Чаму ў беларускіх СМІ мала пішуць пра культуру
23.02.2024
Скрыть информацию, забрать лайки, а лучше удалить профиль. Проверяем свой «Вконтакте»
11.03.2024
