У лістах з‑за кратаў Андрэй Кузнечык разважае пра беларускія СМІ і пра тое, як сніць Мінск

Ён адзначае, што нешта цікавае стала пракідацца ў «Вячэрнім Мінску», прыкладам, артыкул пра адметны кабінет геаграфіі ў 109‑й школе.

«Часам бываюць цікавыя нумары, але найчасцей пуставатыя», — піша Андрэй Кузнечык. Ён просіць, каб сваякі напісалі яму загалоўкі якога-кольвек нумара газеты «Минский курьер». Спадзяецца, «мо, там яшчэ цікавей». Просіць таксама паглядзець для яго «Транспортный вестник».

Як часта бывае, у лістах Андрэй зноў пераказвае свае сны пра волю: «Адзін з іх быў рэалістычны. Там я сядаў у метро «Шабаны», доўга стаяў у чарзе да касы, потым там яшчэ кешкаўся, бо грошы памяняліся. Потым дома задуменна разважаў, што вось так доўга думаў, як яно і калі будзе, і вось яно ўжо і наступіла — я дома, і рэфлексую над першымі хвілінамі доўгачаканага стану ў філасофскім настроі».

Палітвязень знаходзіцца за кратамі з 25 лістапада 2021 г.. У ягонай кватэры адбыўся ператрус,  сілавікі ненадоўга здолелі захапіць кантроль над тэлеграм-каналам «Радыё Свабода». На наступны дзень Андрэя Кузнечыка асудзілі судом Заводскага раёну Мінска на 10 сутак па адміністрацыйнай справе, аднак 5 снежня на волю не выйшаў і быў зноў асуджаны тым жа судом яшчэ на 10 сутак. Але і 15 снежня яго не вызвалілі.

23 снежня сваякам я паведамілі, што супраць яго распачата завялі крымінальная справа, і затрыманага перавялі  на «Валадарку» — у СІЗА‑1 на вуліцы Валадарскага ў Мінску. У сярэдзіне траўня 2022 г. стала вядома, што Андрэя перавялі ў Магілёўскі СІЗА.  11 студзеня 2022г. беларуская праваабарончая супольнасць прызнала Андрэя Кузнечыка палітычным зняволеным.

8 чэрвеня 2022 г. у Магілёўскім абласным судзе журналіста-фрылансера асудзілі паводле ч. 1 арт. 361–1 КК (Стварэнне экстрэмісцкага фармавання або ўдзел у ім). Суддзя Ігар Шведаў  прызначыў  Андрэю Кузнечыку пакаранне ў выглядзе зняволення ў калоніі ўзмоцненага рэжыму на тэрмін 6 гадоў.

1‑га верасня 2022 г. Андрэй быў этапаваны ў наваполацкую калонію № 1.  МУС уключыў Андрэя ў спіс асобаў, датычных да «экстрэмісцкай» дзейнасці.

Чытайце яшчэ:

Той выпадак, калі газета выратавала тысячы жыццяў. У якім стане цяпер украінская журналістыка

У Беластоку прайшла акцыя салідарнасці з Анджэем Пачобутам

«Ён мне нагадваў Маленькага прынца — вечнага вандроўніка, які шукаў схаваныя сэнсы рэчаў і ўласнага жыцця». Мікалаю Дзядку — 35