Як мафіёзі стаў сімвалам Раства. Кім быў спявак Фрэнк Сінатра?

Цяжкая маладосьць

Фрэнсіс Альбэрт Сінатра нарадзіўся 12 сьнежня 1915 года ў гарадку Хобакен, штат Нью-Джэрсі. Ён быў дзіцём сіцылійскіх імігрантаў Наталіны і Антаніна Сінатра. Выхаваньне Сінатры ў жорсткім працоўным раёне было вельмі далёкім ад бляску і глямуру, якія ён пазьней будзе ўвасабляць.

Калі Сінатра пачынаў станавіцца зоркай у 1940‑я гады, пайшлі чуткі пра яго сувязі з мафіяй. Тут неабходна быць асьцярожным — шмат з таго, што вядома, прасякнутае чуткамі і толькі здагадкамі. Тым не менш, яго сувязі з сумнавядомымі фігурамі, такімі як Сэм Джанкана, які быў вядомым босам чыкагскай мафіі, добра задакументаваныя.

Як кажуць дасьведчаныя асобы, гэтыя сувязі з мафіяй пачаліся на раньнім этапе яго кар’еры. Клюбы, дзе Сінатра ўпершыню пакінуў свой сьлед, у тыя часы часта кіраваліся мафіяй або былі зьвязаныя з мафіяй. Бясспрэчны шарм і талент Сінатры прыцягнулі ўвагу шмат каго, у тым ліку прадстаўнікоў крымінальнага сьвету. Ходзяць чуткі, што яго кар’ера магла выйграць ад гэтых асацыяцый, асабліва ў забесьпячэньні ўсё новых і новых выступаў і кантрактаў.

Імя Сэма Джанканы часта ўсплывае пры абмеркаваньні мафіёзных сувязяў Сінатры. Іх адносіны былі складанымі. Джанкана быў вядомы моцным уплывам і бязьлітаснай тактыкай у дасягненьні мэтаў, зьяўляўся прыхільнікам музыкі Сінатры. Іх сяброўства, хаця і было карысным у некаторых аспектах, пазьней стала крыніцай праблемаў для Сінатры, асабліва калі яно прыцягнула ўвагу праваахоўных органаў і сям’і Кэнэдзі, калі адзін з братоў стаў прэзідэнтам, а другі – генэральным пракурорам.

1940‑я і 1950‑я гады былі пераломнымі дзесяцігоддзямі для Сінатры. Яго сувязі з мафіяй, хаця і не дапускалі непасрэднага дачыненьня да злачыннай дзейнасьці, дадалі пласт інтрыгаў і небясьпекі яго асобе. У гэты перыяд кар’ера Сінатры пераходзіла ад вышыняў славы да амаль прафэсійнага забыцьця, а затым уражлівага вяртаньня.

Яго меркаваныя сувязі з мафіяй адыгралі падвойную ролю ў іміджы. З аднаго боку, яны надзялілі Сінатру пэўнай прывабнасьцю «дрэннага хлопчыка». З іншага боку, гэтыя сувязі таксама выклікалі негатыўную прэсу, што наносіла шкоду яго рэпутацыі.

У 1950‑я гады, калі кар’ера Сінатры была на ўздыме і яго акторскае майстэрства было ўзнагароджанае Оскарам за ролю ў фільме «Адгэтуль і назаўжды», цень ад сувязяў з мафіяй быў непрыемным дадаткам. Аднак яго талент засланяў гэтыя асацыяцыі, што ўрэшце прывяло да разрыву (меркаванага) са злачынным сьветам.

Дарэчы, тая роля не толькі аднавіла яго кар’еру сьпявака, але і зарэкамендавала яго як сур’ёзнага актора. Існуе меркаваньне (і відаць, не безпадстаўнае), што менавіта гэты эпізод адлюстраваны ў легендарным фільме пра мафію «Хросны Бацька», калі ў самым пачатку на вясельлі дачкі да Віта Карлеонэ падыходзіць адзін зь яго хросных дзяцей, і просіць дапамагчы з атрыманьнем ролі ў кіно, што адновіць кар’еру сьпявака. Наступныя сцэны з галавой каня памятаюць усе аматары кіно.

Музыка, якая прывяла яго на пасаду караля

У пачатку 1930‑х гадоў Сінатра працаваў афіцыянтам, які сьпяваў у некаторых установах і зрабіў свае першыя выступы на радыё. Пераломны момант надышоў у 1939 годзе, калі Сінатра далучыўся да гурта Гары Джэймса. Гэта супрацоўніцтва прынесла яго першы камерцыйны запіс «All or Noth­ing at All», які, што цікава, набыў папулярнасьць толькі праз гады. Аднак вялікі прарыў адбыўся, калі ён далучыўся да аркестра Томі Дорсі ў 1940 годзе. З Дорсі Сінатра разьвіваў свой фірмовы стыль.

Сінатра не проста сьпяваў песьні — ён расказваў гісторыі. Ён прыўносіў у свае выступы ўзровень эмацыйнай глыбіні, што атрымала вялізны водгук у слухачоў.

Падарожжа Фрэнка Сінатры ў каралеўства каляднай музыкі дадало новае вымярэньне яго славутай кар’еры. Яго інтэрпрэтацыі клясычных сьвяточных песьняў сталі адкрыцьцём. Сярод іх варта адзначыць выкананьне песьні «Have Your­self a Mer­ry Lit­tle Christ­mas». Першапачаткова прасьпяваная Джудзі Гарланд у 1944 годзе песьня, у вэрсіі Сінатры была запісаная для альбома 1957 года «A Jol­ly Christ­mas from Frank Sina­tra». Гэтае выкананьне прынесла ў песьню новы ўзровень цяплыні.

Падыход Сінатры да каляднай музыкі ідэальна спалучаўся з сэнтыментальнай прыродай гэтага жанру. Яго цёплы вакал выдатна падышоў да калядных тэмаў. Напрыклад у песьні «White Christ­mas», ён ператварыў клясыку Ірвінга Бэрліна ў гісторыю асабістых разважаньняў.

Калядную музыку Сінатры адрозьнівае тое, як яна адлюстроўвае розныя этапы яго жыцьця і кар’еры. Яго раньнія калядныя запісы, зробленыя ў 1940‑я гады, напоўненыя юнацкім аптымізмам і бадзёрасьцю. Калі ён вярнуўся да гэтага жанру на позьніх этапах сваёй кар’еры, можна заўважыць больш тонкую інтэрпрэтацыю. Альбомы «A Jol­ly Christ­mas from Frank Sina­tra» і «The Sina­tra Christ­mas Album» абавязковыя для праслухоўваньня.

Для шматлікіх слухачоў гэтыя песьні зьяўляюцца мостам у мінулае, яны выклікаюць успаміны пра сямейныя сустрэчы, Раство ў дзяцінстве і пачуцьцё цуду, якое прыносіць Раство. Уклад Фрэнка Сінатры ў калядную музыку зьяўляецца істотнай часткай яго спадчыны. Яго інтэрпрэтацыі сьвяточнай клясыкіі не толькі вытрымалі выпрабаваньне часам, але і сталі неад’емнай часткай саўндтрэку зімовага сэзону ў чаканьні сьвята Божага Нараджэньня.

Нязьменная папулярнасьць гэтых песьняў відавочная ў іх паўсюднай прысутнасьці ў сьвяточны час — у гандлёвых цэнтрах, на радыёстанцыях і ў дамах па ўсім сьвеце.

Чытайце яшчэ:

Сяргей Харэўскі: Мне вельмі хацелася б, каб Мінск бачылі горадам мастакоў

БАЖ падводзіць вынікі працы за год. Падтрымка журналістаў і медыяў, кампаніі салідарнасці, еўрапейскія ўзнагароды і ТікТок

«Отдыхать от театра можно в любой момент. Только зачем?» Год назад не стало критика Алексея Стрельникова