Сёлета усе пяць прэмій Free Media Awards-2022 атрымаюць украінскія журналісты

Узнагароды Free Media Awards уручаюцца ў знак прызнання іх намаганняў па дакументаванні пакут і праблем, з якімі сутыкнулася насельніцтва Украіны з‑за баявых дзеянняў і ваенных злачынстваў, учыненых расійскімі войскамі. 

— У гэтым годзе ўзнагарода Free Media Awards прысуджаецца журналістам, фатографам і відэааператарам, якія робяць незалежныя рэпартажы аб сваім жыцці. Без іх фатаграфій і падрабязных справаздач з Марыупаля, Бучы і Нікалаева многія замежныя СМІ не змаглі б асвятляць вайну. Украінскія журналісты абараняюць свабоду прэсы на межах ЕЗ ад імя вельмі шмат каго, — адзначыў дырэктар ZEIT-Stiftung Ebe­lin und Gerd Bucerius Мануэль Дж. Хартунг.

Фатографы Мсціслаў Чарноў і Яўген Малалетка разам атрымліваюць прэмію за незвычайныя і адважныя фотарэпартажы расейскай аблогі і бамбардзіроўкі Марыупаля. Іх рэпартажы і асабліва фотаздымкі паказваюць усяму свету пакуты і гвалт, якія прычыняюцца мясцоваму насельніцтву. Чарноў і Малалетка, рызыкуючы жыццём, заставаліся ў Марыупалі, каб дакументаваць расейска-захопніцкую вайну. Яе здымкі бамбёжкі радзільні выкарыстоўвалі практычна ўсе міжнародныя інфармацыйныя агенцтвы. Мсціслаў Чарноў — ваенны карэспандэнт, фатограф, відэааператар і журналіст Asso­ci­at­ed Press (AP), прэзідэнт Украінскага саюза прафесійных фатографаў. Яўген Малалетка працуе фрылансерам для AP і іншых міжнародных СМІ. Фатографаў вылучыў у тым ліку Нарвежскі Хельсінкскі камітэт.

Журналістка і пісьменніца Наталля Гумянюк узнагародзяць за яе яркія рэпартажы пра жахі вайны ва ўкраінскіх мясцінах, такіх як Харкаў, Буча і Мікалаеў.

З цэласнасцю, чалавечнасцю і глыбінёй Гуменюк дае голас ахвярам вайны і пранікліва назірае за супраціўленнем ва ўкраінскім грамадстве. Яна спецыялізуецца на рэпартажы замежных спраў і канфліктах і нядаўна заснавала Pub­lic Inter­est Jour­nal­ism Lab (PIJL), украінскую медыяарганізацыю, дзе журналісты і сацыёлагі працуюць разам, каб распрацаваць новыя журналісцкія падыходы. PIJL засяродзіўся на перадавой рэпартажу з пачатку расійскага ўварвання і з’яўляецца сузаснавальнікам праекта The Reck­on­ing, які стварае паглыблены медыя-кантэнт і прадастаўляе юрыдычныя доказы для раскрыцця ваенных злачынстваў. Творы Гуменюка публікаваліся ў DIE ZEIT, The Atlantic, The Guardian, The Rolling Stone і The Wash­ing­ton Post. Яна рэдагавала некалькі кніг, у тым ліку «Страчаны востраў: гісторыі з акупаванага Крыма» (2020).

Інтэрнэт-выданне «Заборона» адметна сваімі крытычнымі расследаваннямі і рэпартажамі, у тым ліку пра ультраправыя рухі ва Украіне, Расіі і іншых постсавецкіх краінах і іх сувязі.

Выбітныя незалежныя журналісты, якія працуюць у інтэрнэт-газеце, застаюцца вернымі журналісцкім стандартам нават у ваенны час. Заборона па-ўкраінску азначае «табу». Газета закранае тэмы, якія часта не асвятляюцца іншымі ўкраінскімі СМІ, напрыклад, правы экстрэмізм, фемінізм ці праблемы ЛГБТК. Кацярына Сергацкова — галоўны рэдактар ​​кіеўскай інтэрнэт-газеты. У 2018 годзе разам з Раманам Сцяпанавічам яна заснавала «Заборона». Выданне «Заборона» публікуецца на англійскай і ўкраінскай мовах і шырока чытаецца ва Украіне і іншых краінах, у тым ліку ў Польшчы, Беларусі, Малдове і ЗША.

Фота-відэакарэспандэнт Андрэй Дубчак уганараваны за непахісныя, прафесійныя рэпартажы з раёнаў баявых дзеянняў, часта рызыкуючы ўласным жыццём. Шмат гадоў быў карэспандэнтам украінскай службы Радыё Свабодная Эўропа/Радыё Свабода. З моманту заснавання незалежнага інтэрактыўнага СМІ Don­bas Front­lin­er у 2021 годзе фота- і відэарэпартажы Андрэя Дубчака з’яўляюцца адной з найважнейшых крыніц інфармацыі пра жыццё на фронце ў Данбасе. Don­bas Front­lin­er распавядае пра ваенны канфлікт і гібрыдную вайну, якую Расея вядзе супраць Украіны. Андрэй Дубчак з лютага 2022 года працуе ваенным карэспандэнтам у Кіеве і ваколіцах, фіксуючы маштабы гуманітарнай катастрофы. Андрэя Дубчака вылучыў украінскі журналіст Станіслаў Асееў.

Журналіст-фрылансер Уладзіслаў Есіпенка зараз з’яўляецца палітвязнем у акупаваным Расеяй Крыме. Яго лёс — прыклад пераследу журналістаў, якія спрабуюць асвятляць Крым. Уладзіслаў Есіпенка, як і ўсе грамадзяне Украіны ў Крыме, быў вымушаны расійскімі ўладамі прыняць расійскі пашпарт пасля анексіі паўвострава ў 2014 годзе. Юрыдычна ён застаецца грамадзянінам Украіны.

Ён узнагароджаны за сваю значную працу журналіста ў экстрэмальных умовах. Перш чым быць арыштаваным Федэральнай службай бяспекі Расіі (ФСБ) у Сімферопалі ў сакавіку 2021 года па падазрэнні ў зборы інфармацыі для ўкраінскіх спецслужбаў, ён расказаў для Радыё Свабода Крым. Рэаліі пра раскулачванні, жыццё крымскіх татараў, экалагічны крызіс і разбурэньні, выкліканыя расейскай акупацыяй Крыму. Падчас затрымання Уладзіслава Есіпенку катавалі электрычным токам, а затым прымусілі даць ілжывыя прызнанні ў эфіры расейскага тэлебачання. У лютым 2022 года яго асудзілі на пяць гадоў пазбаўлення волі. Есіпенка вылучаны Фондам Дамоў правоў чалавека.

Акрамя таго, асаблівага прызнання атрымалі ўкраінскія фіксеры — за неацэнную дапамогу, якую яны аказваюць міжнародным карэспандэнтам.

— Журналістыка, якая ствараецца ў надзвычай складаных умовах, выключна якасная, — дадаюць арганізатары.

Прэмія Free Media Awards прызначана для журналістаў з Усходняй Еўропы і прысуджаецца ў рамках сумеснага праекта Stif­telsen Fritt Ord у Нарвегіі і фонду ZEIT у Германіі. Цырымонія ўзнагароджання адбудзецца ў Нарвежскім Нобелеўскім інстытуце 17 кастрычніка 2022 года.

У 2021‑м годдзе лаўрэатамі Free Media Awards былі беларусы: Кацярына Барысевіч, Кацярына Андрэева, Дар’я Чульцова, Наталля Лубнеўская, партал ТУТ.БАЙ і Беларуская асацыяцыя журналістаў.

Чытайце яшчэ:

Беларускія журналісты і БАЖ у Гамбургу атрымалі прэмію Free Media Awards

Сайт «Народнай Волі» зноў заблакаваны

«Зарплату Виталику обещают не баснословную, но, тем не менее… 700 рублей!»: могилевский ресурс рассказывает о первом месте работы молодого журналиста