Заходнія дыпламаты просяць беларускія ўлады адгарадзіць іх ад прапагандыстаў

У заяве ўдакладняецца, што апошняй кропляй стаў абуральны інцыдэнт з затрыманнем супрацоўніцы прадстаўніцтва Эвеліны Шульц, якая валодае дыпламатычнай недатыкальнасцю. Да таго яе даймаў праўладны прапагандыст Рыгор Азаронак. 

Журналісты афіцыйных СМІ ўзялі за норму “пераслед” замежных дыпламатаў падчас судовых працэсаў ці іншых пратакольных імпрэзаў. У бесцырымоннай манеры яны суюць мікрафоны літаральна ў твар супрацоўнікам амбасадаў, задаюць правакацыйныя і абразлівыя пытаньні.    

Чарговая гісторыя здарылася 6 верасня ў Мінскім гарадскім судзе. Туды прадстаўнікі шэрагу дыппрадстаўніцтваў, уключна з Часовай паверанай у  справах Еўразвязу ў Беларусі Эвелінай Шульц, прыйшлі на абвяшчэнне прысуду анархістам і валанцёрам праваабарончага цэнтра «Вясна». 

Спачатку назіральнікаў за працэсам “экзаменаваў”, бадай, самы адыёзны лукашэнкаўскі “глашатай” Рыгор Азаронак — дыпламатаў, як і бальшыню сваякоў фігурантаў справы, на абвяшчэнне вердыкту не дапусцілі. Ён пазіраваў на камеру, прасоўваў праз галовы мікрафон з эмблемай тэлеканалу СТБ: маўляў, да каго тыя прыйшлі, чаму лічаць “бандытаў” палітвязнямі, навошта Захад увёў санкцыі, хто дазволіў Еўропе зносіць помнікі савецкім войнам і таму падобная плынь незвязанай свядомасці.    

Найбольш не пашанцавала трапіць у эпіцэнтр увагі штатнага прапагандыста намесніцы кіраўніка прадстаўніцтва Еўрасаюзу ў Беларусі Эвеліне Шульц. Але з улікам поўнага ігнаравання з яе боку ўладальнік медаля “За адвагу” фактычна паразмаўляў сам з сабой.   

А ўжо пасля абвяшчэння прысуду, вынікам якога сталі неадэкватныя тэрміны зняволення для дзесяці палітвязняў (ад 5 да 17 гадоў), пачаўся сапраўдны “хапун”. У ліку паўтара дзясятка затрыманых, на якіх міліцыянтам у форме указвалі “ціхары” у цывільным, аказалася і Эвеліна Шульц. Пры гэтым Азаронак так і не выйшаў з вобразу “праўдасека”, наўздагон галосячы ў відэааб’ектыў: “Ну як вам, цяпер падабаецца?” 

Праз некаторы час, ачуняўшы, жанчына расказала тэлеграм-каналу «Позірк» падрабязнасці свайго “міліцэйскага досведу”. Сапраўды, у той дзень яе гвалтоўна затрымалі на выхадзе з будынка Мінскага гарадскога суда. Эвеліна Шульц сцвярджае, што неаднаразова даводзіла захопнікам пра свой статус, паказаўшы дыпламатычны пашпарт і адпаведную карту акрэдытаванага супрацоўніка прадстаўніцтва Еўрасаюза. Але ўсё марна.   

Ужо ў аддзяленні міліцыі супрацоўніца місіі зноў настойвала на выкананні дыпламатычнага імунітэту і прысутнасці прадстаўніка дэлегацыі Еўрасаюзу або консулаў Нямеччыны, Польшчы ці іншых заходніх краін. Усё патрабаванні праваахоўнікі праігнаравалі. 

Толькі праз дзве гадзіны прыбыў супрацоўнік дзяржаўнага пратакола МЗС Беларусі, праз якога супрацоўнік міліцыі, які не валодаў ніякімі замежнымі мовамі, папрасіў затрыманую “падпісаць афіцыйны пратакол”. Калі яна вывучала паперу, яе здымалі на відэакамеру.  

Прадстаўніцтва Еўрасаюзу ў Беларусі па гарачых слядах надзвычайнага здарэння назвала інцыдэнт «недапушчальным і абуральным парушэннем дыпламатычнага статусу».

«Незаконнае затрыманне дыпламата ёсць сур’ёзным парушэннем Венскай канвенцыі аб дыпламатычных зносінах, якая гарантуе асабістую недатыкальнасць прадстаўнікам дыпмісій і ставіць пад пытанне бяспеку дыпламатаў у Беларусі. Асабліва з улікам, што незаконнае затрыманне нашага дыпламатычнага персаналу адбываецца ўжо не перш раз», — гаворыцца ў спецыяльнай заяве.     

Пазней стала вядома, што Еўрапейская служба знешніх дзеянняў выклікала на “дыван” беларускую Часовую павераную ў Бруселі Кацярыну Шатохіну, каб атрымаць тлумачэнні адносна прычынаў затрымання ў Мінску Эвеліны Шульц.  

На перакананне кіраўнікоў дыппрадстаўніцва Еўрасаюза ў Беларусі, адзіная мэта “сумна вядомых работнікаў праўладных медыяў” — перашкода нармальнай дыпламатычнай працы. Аднак ніякай рэакцыі на сігналы не паследвала. Мала за тое, праз дзень прапагандысцкія нападкі працягнуліся з новай сілай. 

8 верасня еўрапейскія дыпламаты прыехалі на каталіцкія могілкі ў Лідзе, каб ускласці кветкі на магілы польскіх жаўнераў, пахаваных там у 1915–1920 гадах. Тут жа да іх скіравалася аглядальніца “СБ” Людміла Гладкая.  

Першай ахвярай стаў дарадца ў  палітычных пытаннях амбасады Польшчы ў Беларусі Кшыштаф Ожан. Супрацоўніцы прэзідэнцкай газеты не давала спакою, чаму ў Польшчы руйнуюць помнікі савецкім салдатам, а тут ушаноўваюць “невядома каго”? Не атрымаўшы адказу, на ўсялякі выпадак абвінаваціла дыпламата ў канцэнтрацыі сіл NATO каля беларускіх межаў.   

А следам пайшла ў атаку на ўжо пацярпелую ад Азаронка прадстаўніцу Еўрасаюза ў Беларусі Эвеліну Шульц: нахабна пачала вучыць, што “недазвольна ездзіць па судах над экстрэмістамі, якія рыхтавалі дзяржпераварот”. “Можа забыліся, у чым заключаецца дыпламатычная праца?”, — перайшла на ментарсі тон праўладная журналістка.  

Варта згадаць, што гэта далёка не адзіныя выпадкі, калі “рупары” афіцыйных СМІ фактычна цкуюць заходніх амбасадараў.  

Так, летась 29 кастрычніка напярэдадні Ночы расстраляных паэтаў той жа Рыгор Азаронак са “Сталічнага тэлебачання”, Людміла Гладкая з “СБ”, Ксенія Лебедзева з БТ ды іншыя менш засвечаныя прапагандысты атакавалі групу заходніх дыпляматаў, якія прыехалі ўскласці кветкі да месца пахавання ахвяраў сталінскага тэрору ва ўрочышчы Курапаты.  

Пакуль супрацоўнікі місій вярталіся ад помніка да сваіх машын, гучнагалосая “зграя”, абступіўшы наведнікаў з усіх бакоў, паспела “выплюнуць” больш чым паўсотні пытанняў. Праўда, у адказ атрымалі толькі пагарду. Зрэшты, каментаваць такое, — сябе не паважаць.  

“Для чего вы сюда пришли? Почему вы не почтите память жертв фашизма? Почему вас нет в Хатыни?”

“Кому вы несете цветы? У вас нет мнения? А у коллективного Запада есть?” 

“Назовите хоть одного «растралянага паэта»? Хоть одну строчку из их стихов? Кого вы пришли почитать память?” 

“Мы, беларусы, страдаем от санкций. Почему? Какое ваше отношение к этим санкциям, давайте так? Почему не комментируете?”

“Расследуется дело против геноцида в отношении беларуского народа в годы Великой отечественной войны. Ваши страны тоже приложили к этому руку. Почему вы не помогаете нам? Почему не выдаете нацистов литовских и польских?” 

“А вам нравится памятник Степану Бандере на Украине? Нравится, нет?”

“Может, в свободной Европе нельзя разговаривать с журналистами? Или можно? Или только со своими, прикормленными?”… 

І гэтак далей у аналагічным абсурдна-ваяўнічым стылі. Нават цяжка ўявіць, каб недзе за мяжой журналісты паводзілі сябе з акрэдытаванымі дыпламатамі аналагічным чынам.  

У чэрвені адыёзная квартэт ў складзе Рыгора Азаронка, Людмілы Гладкай, Ксеніі Лебедзевай і белтаўца Андрэя Варапая наведаўся ў акупаваны расійскімі войскамі ўкраінскі Марыўпаль. У сваіх тэлеграм-справаздачах яны пахваліліся, што сустрэліся з гаўляйтэрам самаабвешчанай «ДНР» Дзянісам Пушыліным і перадалі яму «сапраўдны беларускі падарунак» — худзі з цытатай Аляксандра Лукашэнкі “Правда на нашай стороне”.

Чытайце яшчэ:

“Ну, як ты? Спраўляешся? Можа, дапамагчы нечым?”: тры асабістыя гісторыі да Міжнароднага дня салідарнасці журналістаў

Бывший директор БелаПАН Дмитрий Новожилов за год в неволе прочитал 80 книг

«Наши сердца разбиты». Посмотрите, с какими обложками вышли мировые СМИ после смерти королевы Елизаветы II