Журналіст Павел Падабед не выйшаў на волю пасля 72 гадзін папярэдняга затрымання

Паводле наяўных звестак, якую атрымала служба маніторынгу БАЖ, у мінулую пятніцу Павел Падабед выправіўся на пошту, каб аплаціць “плацёжкі” за навучанне сына. 

Пасля было запланавана наведванне яшчэ аднаго адраса, але туды ўжо ён не патрапіў — проста раптам перастаў выходзіць на сувязь.

З улікам, што на пошце паспеў аформіць толькі адзін плацёж, высокая верагоднасць, што затрымалі яго менавіта там.

Прынамсі сам факт затрымання Павел пацвердзіў у тэлефанаванні сваякам — праўда, без удакладненняў, што канкрэтна яму інкрымінавалі. Толькі паспеў паведаміць, што ў кватэры адбыўся ператрус.

З вонкавага агляду жылля родзічы зрабілі выснову, што знік камп’ютар і, відавочна, іншыя носьбіты інфармацыі — уключна з тэлефонам, які ў Паўла Падабеда быў пры сабе.

Нягледзячы на тое, што ў панядзелак 23 студзеня мінулі 72 гадзіны ад моманту папярэдняга затрымання, на волю журналіст так і не выйшаў. Сваякі збіраюцца перадаць яму перадачу 25 студзеня, аднак да канца не разумеюць, дзе яго на гэты момант утрымліваюць.        

Такім чынам, прычыны цікавасці з боку сілавікоў да 43-гадовага відэааператара, які раней супрацоўнічаў з шэрагам незалежных медыяў, пакуль невядомыя. Прынамсі ці звязаны арышт з колішняй прафесійнай дзейнасцю. 

Для Паўла Падабеда гэта не першае знаёмства з праваахоўнай сістэмай. Пасля прэзідэнцкіх выбараў 2010 года і наступнай пратэснай актыўнасці грамадства журналіста разам з іншымі калегамі неаднаразова дастаўлялі ў аддзяленні міліцыі — як, напрыклад, за асвятленне “маўклівых шэсцяў” 2011-га ў межах акцыі “Рэвалюцыя праз сацыяльныя сеткі” альбо перфомансаў падчас датэрміновага галасавання ў “парламент” ад кампаніі “Гавары праўду”.

Тады ўсё збольшага заканчвалася “прафілактычнай гутаркай” з міліцыянерамі ды загадам на выдаленне адзнятага матэрыялу — нават без складання пратакола. 

Увосень 2020 года, калі Беларусь ахапілі масавыя пратэсты супраць фальсіфікацыі вынікаў прэзідэнцкіх выбараў і наступнага гвалту сілавікоў, Паўла Падабеда таксама затрымлівалі за прафесійную дзейнасць пасля адной з акцый пратэсту. У выніку ўсё скончылася без адчувальных наступстваў.

Але цяпер сітуацыя кардынальна іншая – за кратамі ўжо нямала тых, хто фіксаваў драматычныя падзеі 2020-га. Гаворка перадусім пра відэааператараў Аляксандра Любенчука, асуджанага на 3 гады калоніі агульнага рэжыму за “ўдзел у экстрэмісцкім фармаванні”, і Івана Мураўёва, які атрымаў на паўгода меней на падставе аналагічнага абвінавачання.

Чытайце яшчэ:

Анна Голёта: “Смех стал типичной реакцией при обнаружении фейков”

«Мила никогда не была такой «босс», она — мягкая, тихая сила». История Людмилы Чекиной, гендиректора TUT.BY

У Гомелі адцэнзуравалі муралы: з іх знік лагатып вядомага партала