«Вячэрні Магілёў» апублікаваў здзеклівы артыкул пра беларускую мову. Аўтарка — з прарасейскага «Нацыянальна-вызваленчага руху»
Назвала беларускае слова «гарбата» спадчынай нацысцкіх акупантаў і заявіла, што “трасянка” лепш чыстай беларускай мовы.
Пасля скандалу з матэрыяламі пра ЛГБТ-супольнасць Беларусі, газета «Вячэрні Магілёў» можа загрымець ў яшчэ больш трасучую гісторыю.
У апошнім нумары газеты за 26 лютага 2020 года на першай паласе выйшаў артыкул «Родной язык. На нём я впервые сказала “мама”».
Тэкст быў напісаны па слядах Дня роднай мовы, які адзначаўся 21 лютага. Яго напісала Юлія Чырва, падпісаная ў газеце як «перакладчыца, г. Менск».
Яна заявіла, што Дню роднай мовы “ніхто не ўдзяліў належнай увагі, акрамя БРСМ і апазіцыі»:
«Малому и среднему предпринимательскому и спекулятивному классу не выгодно использовать белорусское наречие. И во многом вина в этом оппозиции — граждане опасаются людей, говорящих на чистой белорусской «мове». Да и чистую «мову» мало кто знает и понимает. Зато родная «трасянка» сразу располагает к себе», — лічыць аўтарка.
Яна запэўніла, што беларусы абыходзяць «вулічных прапагандыстаў «Дня мовы», трымаючыся ад іх на бяспечнай адлегласці». На яе думку, каб хоць неяк атрымаць прыхільнасць да сябе гараджан, актывісты спецыяльна сталі раздаваць цукеркі, ператварыўшы Дзень роднай мовы ў Дзень цукеркі.
А далей у тэксце пачынаецца канцэнтраваны трэшак:
«И все бы ничего, да вот только слово «цукерка» происходит от «цукар» — сахар, «шуга» (англ. яз), «цумккер» (нем.яз) и имеет германский корень. Немецкие слова в «роднай мове»! Как любящие «незалежнасць» белорусы могут использовать термины из языка оккупанта? День конфетки почему-то по стилю проведения напоминал акцию День печенья от Виктории Нуланд в Украине», — прыводзіць словы Чырвы «Вячэрні Магілёў».
Перакладчыца з Мінска таксама прайшлася па хайпануўшаму нядаўна слову «гарбата». Нагадаем, два тыдні таму блогер і акцёр «Беларускага свабоднага тэатра» Арамаіс Миракян размясціў у Facebook пост, у якім распавёў пра тое, што ў адной з крамаў «Камунарка» яго папрасілі казаць не на беларускай мове, а на рускай, калі ён папрасіў «гарбату» (чай — рус.яз). Пазней высветлілася, што гэтая сітуацыя здарылася не з ім, а з яго сябрам Раманам Юсупавым.
Артыкул у «Вечернем Магілёве» сцвярджае, што слова «гарбата» проста «не прыжылося ў народзе»:
«Зачем терроризировать продавщиц в магазине и обслуживающий персонал в кафе? Зачем писать жалобы и устраивать скандалы, а потом записывать их на видео и выставлять в Интернет, скуля перед заокеанскими покровителями, як зневажаюць родную мову… У людей, владеющих культурой языка, слово «гарбата ассоциируется с морфемой «горб», и ничего с этим не поделаешь», — піша газета.
Але і гэта яшчэ не ўсё. Згодна з логікай аўтаркі Юліі Чырвы, паколькі слова «гарбата» пайшло ад лацінскага слова herba (трава), то «гэта проста знаходка для лабістаў легалізацыі наркотыкаў».
У канцы яна прыходзіць да высновы, што «ни кнутом, ни пряником белорусов не могут заставить противопоставить себя русской культуре, чтобы их руками отстаивать интересы США и Евросоюза против России».
Хто такая Юлія Чырва?
Хоць пад матэрыялам у «Вячэрнім Магілёве» Юлія Чырва пазначаная як перакладчыца з Мінска, гэта, відавочна, не самае галоўнае, што трэба пра яе ведаць. Рэдакцыя газеты чамусьці пасаромелася пазначыць, што Юлія Чырва з’яўляецца адным з адміністратараў групы Вконтакте чарнасоценнай арганізацыі «Нацыянальна-вызваленчы рух — Мінск».
Мэтай «НВР-Мінск» з’яўляецца «змяненне 8‑га і 4‑га артыкулаў Канстытуцыі РБ, напісанай амерыканскімі дарадцамі USAID». Інакш кажучы, гэтая група людзей, у тым ліку Юлія Чырва, выступае супраць таго, каб дэмакратыя ў Беларусі ажыццяўлялася на аснове разнастайнасці палітычных інстытутаў, ідэалогій і меркаванняў. Таксама «НВР-Мінск» выступае супраць прызнання беларускімі ўладамі прыярытэту агульнапрызнаных прынцыпаў міжнароднага права.
Сама Юлія Чырва паспела адзначыцца ў інфаполі не самымі прыгожымі ўчынкамі: патрабавала ад МУС рэпрэсій у дачыненні да ўдзельнікаў беларускіх акцый пратэсту, прасіла зладзіць зачыстку «пятай калоны», а ўслаўленне Кастуся Каліноўскага называла «гераізацыяй тэрарызму».