Сяргей Скулавец: Да апошняга не хацеў выязджаць
Ужо тры гады беларусы не перастаюць збягаць з краіны праз жорсткія рэпрэсіі, якія не спыняюцца ні на дзень. Да нядаўняга часу жыхар Івацэвіцкага раёну Сяргей Скулавец, які меў сваю вялікую дапаможную гаспадарку і адначасова, не надта дэманструючы, супрацаваў з Белсатам, спадзяваўся, што гэта павінна хутка скончыцца і яму не прыйдзецца з’язджаць. Але цуду не адбылося. Пра тое, чаму прыйшлося пакінуць краіну, калегі з Радыё Рацыя пагаварылі з журналістам і ўладальнікам дапаможнай гаспадаркі Сяргеем Скулаўцом.
РР: Сяргей, чаму вы з’ехалі з краіны?
— Да апошняга не хацеў выязджаць. Да апошняга меў надзею, што адбудуцца змены ў краіне, не будзе рэпрэсіяў, не будзе пагрозы затрымання і катавання. Але з часам гэтая надзея памірала, і ў чэрвені мне давялося пакінуць Беларусь.
Вясною папярэдзілі, што ў ліпені пачнецца чарговая хваля затрыманняў, і трэба як мага хутчэй выязджаць, бо апынуся за кратамі. Я думаю, інфармацыя, што да мяне паступіла, была сапраўднаю. Бяспечна існаваць далей у Беларусі немажліва. Гэты выбар цяжкі, але вымушаны.
РР: Вы трымалі сваю гаспадарку. Распрадалі ці даверылі камусьці?
— Гэта ўсё давялося прадаваць. Душа баліць за гэта. Адна рэч прадаць гаспадарку, другая рэч маёмасць, уласнасць. Зямля, што засталася, цяпер занядбаная.
РР: Вы, здаецца, не бралі ўдзел у палітыцы, займаліся фермерствам. Чаго вам магло нешта пагражаць? Не за мінулую журналісцкую працу?
— Я ніколі не прыпыняў журналісцкую працу. І пасля ператрусаў у журналістаў у чэрвені, жніўні 2021 году, да мяне таксама прыехалі на мой хутар губазікаўцы і забралі ў Берасце на допыт. І ператрус быў, і тэхніку ўсю забралі. Да мяне ехалі як не да ўдзельніка палітычных акцыяў, а як да журналіста, бо першае пытанне было, дзе мая камера, чым я здымаю.
Гэта было ў 2021 годзе, тады ж губазікаўцы вынеслі мне папярэджанне аб няўдзеле ў экстрэмісцкіх арганізацыях, але журналісцкую дзейнасць я ніколі не перапыняў, я працаў на Белсат увесь час як журналіст. Гэта было небяспечна, і калегі ў Варшаве гэта разумелі. Я рабіў матэрыялы некалькі разоў на тыдзень або манітараваў інтэрнэт-стужку, выстаўляў навіны на сайце, я меў доступ да адміністрацыйнай панэлі. А фермерства было як прысядзібная гаспадарка. Я не жыў з гэтай гаспадаркі. Гэта было кшталту прыкрыцця. Мне здаецца, што губазікаўцы нейкі час не чапалі мяне праз гэтую гаспадарку.
Цалкам слухаць размову ТУТ
Чытайце яшчэ:
Іосіф Сярэдзіч аб змене палітыкі сайта «НВ»: «Незразумелыя дзеянні тых, каму я бясплатна памылкова перадаў сайт»
Главред Reform.by: журналистика — это иммунитет нации
Асцярожна: прапаганда! Ці трэба і як асвятляць прадзяржаўны кантэнт