Мінінфарм не лічыць пазаштатнікаў журналістамі

Больш за два гады журналіст спрабуе прыцягнуць да адказнасці супрацоўніка Ленінскага РАУС Сяргея Калеснікава і работніка адміністрацыі Ленінскага раёна Магілёва Канстанціна Кісцянёва да крымінальнай адказнасці за перавышэнне службовых паўнамоцтваў і злоўжыванне ўладай. 29 красавіка 2017 года гэтыя службовыя асобы перашкодзілі  Уладзіміру Лапцэвічу выконваць прафесійныя абавязкі, забараніўшы прысутнічаць на сходзе чальцоў гаражнага кааператыва “Спутник-2008”.

Дзякуючы настойлівасці Лапцэвіча пастановы супрацоўнікаў Следчага камітэта аб адмове ва ўзбуджэнні крымінальнай справы адмяняліся ўжо каля паўтара дзясятка разоў — або судом, або пракуратурай ці кіраўніцтвам Следчага камітэта. Аднак зараз супрацоўнікі СК вынайшлі новую тактыку, як нарэшце спыніць настойлівага журналіста.

У апошняй пастанове аб адмове ва ўзбуджэнні крымінальнай справы супраць чыноўніка і міліцыянта маёр юстыцыі Рыбакоў даводзіць, што

Уладзімір Лапцэвіч, які на той момант працаваў карэспандэнтам інфармацыйнага агенцтва БелаПАН па Магілёўскай вобласці і меў адпавядаючае заканадаўству пасведчанне журналіста, наогул не з’яўляецца журналістам. Следчы спасылаецца на тлумачэнне Міністэрства інфармацыі, што “аўтарская дамова не можа быць дакументам, які пацвярджае наяўнасць працоўных адносін паміж Лапцэвічам і ЗАТ “БелаПАН”.

Паміж Лапцэвічам і ЗАТ “БелаПАН” на ажыццяўленне дзейнасці ў якасці карэспандэнта інфармацыйнага агенцтва была заключана менавіта аўтарская дамова.

Следчы таксама спасылаецца на адказ Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь, паводле якога “аўтарская дамова не можа пацвярджаць наяўнасць працоўных адносін. Аўтарская дамова рэгулюе грамадзянска-прававыя адносіны, звязаныя з выкарыстаннем аб’ектаў аўтарскага права”.

Уладзімір Лапцэвіч не здзіўлены, што ўпраўленне СК па Магілёўскай вобласці выкарыстоўвае ўсе магчымыя метады, каб не прыцягваць да адказнасці чыноўніка і супрацоўніка міліцыі. Журналіста абурае практыка выкарыстання падвойных стандартаў з боку супрацоўнікаў праваахоўных органаў і Міністэрства інфармацыі.

У чэрвені 2017 года Уладзіміра Лапцэвіча прыцягнулі да адміністрацыйнай адказнасці за супрацоўніцтва з газетай беларусаў Польшчы “Ніва”. Тады суддзя Ленінскага раёна Магілёва Алена Літвіна аштрафавала журналіста на 45 базавых велічынь за парушэнне ч. 2 арт 22.9 КаАП РБ (незаконны выраб і распаўсюд прадукцыі сродку масавай інфармацыі). Падставай сталі сем публікацый Лапцэвіча ў “Ніве”.

Журналіст перадаў суду даведку ад рэдактара “Нівы”, у якой сцвярджалася, што ніякіх працоўных адносін паміж газетай і журналістам няма. У даведцы падкрэслівалася, што вырабам прадукцыі СМІ займалася рэдакцыя выдання, а не Уладзімір Лапцэвіч. Нягледзячы на гэта тады журналіста прызналі вінаватым. Суд палічыў, што наяўнасць працоўных адносін паміж “Нівай” і Лапцэвічам пацвярджаецца копіямі дэкларацый з падаткавай інспекцыі.

“Калі беларускім уладам трэба пакараць журналістаў-фрылансераў, якія супрацоўнічаюць з замежнымі СМІ, то ні міліцыю, ні суды не бянтэжыць адсутнасць у гэтых журналістаў пацверджаных дакументамі працоўных адносін.

Але калі пазаштатны журналіст, інфармацыйныя матэрыялы якога гадамі публікуюцца ў нацыянальным СМІ, які мае журналістскае пасведчанне і сплачвае падаткі з ганарараў, патрабуе прыцягнуць да адказнасці вінаватых, што заміналі яму працаваць, то тут улады кажуць — вы не маеце працоўных адносін з гэтым СМІ, значыць, вы не журналіст. Яскравы прыклад падвойных стандартаў”, — зазначыў Уладзімір Лапцэвіч падчас гутаркі з карэспандэнтам Службы маніторынгу ГА “БАЖ”.