Віцебскі абласны суд пацікавіўся, ці мае журналісцкую акрэдытацыю Павел Левінаў. І пакінуў пастанову пра арышт на 15 сутак у сіле

Пастанову пра пакараньне арыштам на 15 сутак, вынесеную суддзёй Кастрычніцкага райсуда Інай Грабоўскай абласны суд не адмяніў, адно што ўнёс папраўкі. Суддзя Ірына Смалякова палічыла патрэбным адлічыць ад 15-ці сутак 10 гадзін — той тэрмін, на працягу якога праваабаронца быў пад вартай пасля затрыманьня. За гэты час на яго склалі два адміністрацыйныя пратаколы і накіравалі ў Ізалятар часовага ўтрыманьня да суду, які мусіў адбыцца 27 сакавіка. Але ў ІЧУ Левінаву давялося выклікаць хуткую дапамогу, і з падвышаным ціскам яго адвезлі ў шпіталь.

Здароўе праваабаронцу не ўдалося аднавіць і дасюль. Ён праходзіць лячэнне, і таму не прысутнічаў на працэсе ў раённым судзе, калі яго пакаралі, і не з’явіўся на разгляд скаргі ў абласны суд. Інтарэсы Паўла прадстаўляў у абласным судзе яго родны брат Андрэй Левінаў.

Апошні неаднаразова звяртаў увагу суду, што Павел Левінаў і 25, і 26 красавіка меў на сабе бэйдж сябра РПГА “БХК”, і быў накіраваны гэтай арганізацыяй назіральнікам за масавымі імпрэзамі ў Віцебску. Пра што яшчэ напярэдадні папярэдзіў кіраўніцтва абласной управы МУС. Апрача гэтага, ён меў пасведчанне пазаштатнага карэспандэнта газеты «Витебский курьер» і збіраў інфармацыю для гэтага выдання. Такім чынам, міліцыя перашкодзіла ягонай дзейнасці як прадстаўніка праваабарончай грамадскай арганізацыя, а таксама як прадстаўніка журналісцкай супольнасці.

Суддзя Ірына Смалякова запыталася, ці мае газета «Витебский курьер» акрэдытацыю як замежны сродак масавай інфармацыі. Андрэй Левінаў заўважыў, што да разбору наконт дадзеных адміністрацыйных справаў гэта не мае дачынення і адмовіўся адказваць на гэтае пытанне, спаслаўшыся на артыкул 27 Канстытуцыі РБ.

Тое, што кожны грамадзянін Беларусі мае права збіраць і распаўсюджваць інфармацыю, і тое, што заканадаўства краіны гарантуе сваім грамадзянам права на мірныя сходы, суддзю таксама не пераканала. Не пераканалі і відавочныя факты: на фрагментах відэа, паказаных у якасці доказаў вінаватасці Паўла Левінава, няма ні сцягоў, ні транспарантаў. І сам Левінаў не выступае, не прамаўляе і ўвогуле ніякім чынам не прыцягвае да сябе ўвагу. 

Суддзя не пагадзілася ні з канкрэтнымі прыкладамі бязглуздзіцы ў міліцэйскіх пратаколах, заўважаных Паўлам і Андрэем Левінавымі, ні з адзначанымі імі працэсуальнымі парушэннямі падчас разбору ў Кастрычніцкім райсудзе. Пастанову суда першай інстанцыі яна пакінула ў сіле, адно што з невялікімі зменамі — адлічыўшы 10 гадзін ад 15 сутак.