Мікіта Мелказёраў: Мы навучаныя з дзяцінства, што ёсць якаснае рускае, а наша — нібыта пародыя на ўсё

Мелказёраў кажа, што вялікая праблема ў тым, што беларусы вельмі доўгі час не цікавіліся сваім, былі ў палоне двух суперразвітых рынкаў — украінскага і расійскага.

Ён параўноўвае ўкраінскі ютуб з аэробусам, які лётае праз Атлантыку, расійскі ютуб — гэта «космас», а мы — яшчэ «кукурузнік».

«Мы навучаны з дзяцінства, што ёсць добрае, якаснае, кваліфікаванае — рускае. І наша — нібы пародыя на ўсё. Наша пародыя на шоу-бізнэс, наша пародыя на Дудзя і г. д. Я сам пакутаваў з‑за гэтага», — гаворыць ён.

Напрыклад, яго ў незнаёмай кампаніі часта прадстаўляюць, што ён «беларускі Дудзь».

Мелказёраў кажа, што ўжо прызвычаіўся да гэтага. «Але я разумею, што да гэтага часу ў сістэме каардынат беларускіх расійскае стаіць вельмі і вельмі высока», — канстатуе ён.

З аднаго боку, гэта праблема колькасці аўдыторыі, таму мы ніколі не станем, як той «космас».

«А не трэба станавіцца тым космасам. Мы цікавімся тым космасам, усе хочам у космас, а тым, што на зямлі, мы не цікавімся.

Ён кажа, што мы вельмі лёгка разбіраліся ў расійскіх справах, украінскіх, польскіх. «Беларускі скіл, ён які? Чаму мы былі такія паспяховыя ў эміграцыях? Таму што адаптуемся лёгка». Але мы самі ў сабе не разбіраемся. «Падмурка нейкага няма. Трэба ім займацца».

Ён гаворыць, што трэба больш цікавіцца сваім, чытаць сваё, прасоўваць сваё.

Мікіта тлумачыць, чаму часам усё ж запрашае расійскіх суразмоўцаў у праграму.

Ён прыводзіць як прыклад Тамару Эйдэльман, якая была яго госцяй. Яна — мільённіца на ютубе, і сярод яе публікі могуць быць беларусы, якія агулам не ведаюць, што такое «Жыццё-маліна», што ёсць беларускі ютуб і што ён можа быць якасным. «Эйдэльман можа прывесці нам беларусаў», — кажа ён.

«Я даю пляцоўку расіянам, каб мы вывучылі, што мы — розныя людзі. Мы нібыта падобныя. Але ты пачынаеш лезці ў дробязь, і разумееш, як па-рознаму мы да іх ставімся», — тлумачыць Мікіта.

Ён лічыць, што беларусы — таленавітая нацыя і могуць дасягнуць і дасягаюць поспеху ў рускамоўным сегменце.

«Але хтосьці павінен займацца і сваім», — кажа ён.

«У нейкі час ты разумееш: што мы абмяркоўваем, Гнойнага? Хто такі Гнойны для Беларусі? Мы абмяркоўваем, які эфектны бізнэсовец Цінькоў? Мы жывём рускім парадкам, мы слухаем рускае. Я ж сам неафіт, я сам цікавіўся рускім».

Ён кажа, што зразумеў, што трэба гэта мяняць, трэба паказваць, што беларускае можа быць крутым і якасным. «Тады мы стварылі місію — на другі, трэці выпуск. Мы сфармулявалі, што мы павінны рабіць беларусаў для беларусаў, мы павінны паказаць, што беларускае можа быць крутым, што мы можам абмяркоўваць не Гурыева, а Чалага, не выпускі Каца, а Шрайбмана г. д. І вось гэтым займаемся. І гэта важна».

«Мяне цешыць тое, што людзі ў маім атачэнні пачынаюць гэтым цікавіцца. Што ёсць беларускамоўныя мемчыкі, з’яўляюцца беларускамоўныя падкасты.

Людзі разумеюць, што яны не збяруць ні грошай, ні праглядаў, але нехта павінен гэта рабіць, каб назапашваць глебу, каб падмурак гэты будаваць. Гэта цяжка».

Ён прыводзіць прыклад, што пасля Эйдэльман было 1500 хітоў, а выйшаў беларус Банцар — «3,5 рэпоста, і цішыня».

«У караля беларускага андэграўнда Банцара — 63 тысячы праглядаў [на момант запісу падкасту], і я імі ганаруся. Яны мне вельмі важныя», — гаворыць Мікіта.

Чытайце яшчэ:

Рэдактары незалежных медыя: “Хочацца пажадаць калегам назапашваць сілы і рэсурсы, каб мы былі гатовыя да новых выклікаў”

«Адсьвяткую ўсе прапушчаныя новыя гады і дні народзінаў, калі буду на волі». Андрэю Кузьнечыку споўнілася 44 гады

«На вайне цяжка адпавядаць прафесійным стандартам». Размова з чарнігаўскім журналістам пра працу ва ўмовах вайны