У чужым воку…

У Інтэрнеце чаго і каго толькі не знойдзеш! Тут і знакамітыя людзі, і невядомыя нікому блогеры, і выставы старажытнага жывапісу, і сучасныя інсталяцыі… У Інтэрнеце, як у Грэцыі, ёсць усё. І гэтае «ўсё» заўсёды знаходзіцца на сваім месцы, як у добра арганізаваным бібліятэчным каталогу. Адзінае, што цяжка раставіць па тэмах і паліцах, — гэта размовы на форумах і блогах.

І вось ты ўжо праціраеш вочы, чытаючы на форуме «галоўнай газеты краіны»: «Взаимотношения между властью и СМИ, как лакмусовая бумажка, демонстрируют, насколько общество свободно».

Няўжо «Саўбелка» адмяніла прэмадэрацыю пастоў? А можа, вось яна — сапраўдная лібералізацыя — і да гэтага сайту дакацілася? Але ж, на жаль, усё значна прасцей…

Гэта проста чытачы газеты абмяркоўваюць сітуацыю са свабодай слова ў суседняй Расіі. Маўляў, Расія займае трэцяе месца ў свеце па колькасці забойстваў журналістаў. Што і казаць, тэма сур’ёзная, актуальная. Сапраўды, калегі з суседняй краіны жывуць і працуюць у небяспечных умовах.

З тым, што прафесія журналіста — складаная і часам небяспечная, спрачацца не мае сэнсу. Роля журналіста ў грамадстве вымагае прысутнасці ў самых небяспечных месцах, цікавасці да самых небяспечных тэм, сустрэч з самымі небяспечнымі людзьмі.

Дзівіць іншае: сярод шматлікіх каментароў — ніводнага пытання аб тым, як выглядае справа са свабодай слова на Беларусі. Ніводнай узгадкі пра Вераніку Чаркасаву ці Дзмітрыя Завадскага. Калі суаднесці гэтыя страты з агульнай колькасцю журналістаў у нашай краіне, двое нашых загінулых калегаў істотна «псуюць статыстыку»…

Хаця з чаго дзівіцца, калі прэмадэрацыю каментароў ніхто не адмяняў? Можа, і ўзгадваў хто пра нашых, але ж куды ім з гэткімі пытаннямі, калі газетам загаду не было! Дай Бог каб заўтра не забаранілі пра недахопы ў Расіі казаць, зноў узгадаўшы пра братэрскія пачуцці.

А пра «лакмусавую паперку», каму трэба, усё роўна зразумелі. Тут і імёнаў называць не трэба. Са свабодай ў нас толькі ў Інтэрнеце ўсё добра, ды і то не на ўсіх сайтах.